اپلیکیشنی که موبایل شما را به یک دروغ سنج تبدیل خواهد کرد

پژوهشگران راهی برای تبدیل تلفن شما به یک دروغ سنج پیدا کرده اند. به زودی یک الگوریتم یادگیری ماشینی جدید، بلوف زدن شما در تعاملات دیجیتال را تشخیص خواهد داد.
یک الگوریتم یادگیری ماشینی جدید توسط دانشمندان علوم کامپیوتر دانشگاه کپنهاگن توسعه داده شده که از طریق تجزیه و تحلیل نحوه سوایپ (Swipe) یا ضربه زدن در تلفن های هوشمند، قادر به تشخیص صداقت یا دروغگویی کاربر است. طبق داده های منتشر شده در این پژوهش، عکس العمل های غیرصادقانه در مقایسه با واکنش های صادقانه اغلب مدت زمان بیشتری طول کشیده و نیازمند حرکات بیشتر دست هستند.
این الگوریتم که Veritaps نام گرفته در زمان وارد شدن (نوشتن) اظهار نظرات صادقانه در تلفن های هوشمند، یک تیک سبز رنگ نشان داده (حاکی از صادقانه بودن پیام فرد ارسال کننده) و اظهارات مشکوک و تردید آمیز را با یک علامت سوال قرمز رنگ (به تعبیری دروغ گفتن فرستنده پیام)، نشانه گذاری می کند. این اپلیکیشن به دریافت کنندگان پیام های مشکوک، امکان درخواست اطلاعات بیشتر از ارسال کننده را می دهد؛ به عبارت دیگر زمانی که احساس می کنید ارسال کننده پیام در حال دروغگویی، بلوف زدن یا دادن اطلاعات نادرست است با استفاده از قابلیت اپلکیشن، می توان درخواست ارسال توضیحات بیشتر را به وی ارائه داد. این اپلیکیشن آزمایشی روی تلفن های اندرویدی اجرا شده و در حال حاضر به صورت عمومی ارائه نشده است.
یکی از مشارکت کنندگان این پژوهش به نام «اسکه ماتلسن» می گوید، توانایی الگوریتم برای شناسایی دروغ ها، در حد و اندازه دستگاه های دروغ سنج (پلی گراف) است. هر چند این اپلیکیشن محدودیت هایی داشته و نباید در دادگاه ها یا سایر محیط های سطح بالا و حساس از آن استفاده کرد.

انسان ها همواره مجذوب ایده تشخیص دروغ ها بوده و دهه های متمادی است که سعی در ساخت ابزاری بدون نقص برای این منظور هستند. بسیاری از افراد و دولت ها با مقاصد گوناگون همچنان به دنبال تولید چنین دستگاهی هستند. تا به امروز پلی گراف دقیق ترین دستگاهی است که برای سنجش حقیقت گویی ساخته شده اما انتقادات زیادی به دقت آن وارد است چرا که ساخت آن به سال 1921 میلادی بر می گردد.
فناوری های قرن 21 سعی در ارائه راهکارهایی به روز در این حوزه داشته و البته تمام آنها تا حدی به واکنش بدن به دروغگویی تکیه کرده اند. برای مثال شرکت Converus یک آزمون طراحی نموده که صداقت را توسط تغییرات ظریف چشمان فرد می سنجد مثل گشاد شدن مردمک چشم یا تعداد چشمک زدن ها. طبق اظهارات شرکت، میزان دقت این سیستم که EyeDetect نام گرفته 86 درصد است. این تکنولوژی قرار نیست جایگزین پلی گراف ها شود اما می توان از آن به عنوان یک ابزار مکمل برای تشخیص دروغگویی افراد استفاده نمود.

شرکت NuraLogix، واقع در تورنتو، هم از یک دوربین ویدئویی معمولی –همانند دوربینی که در تلفن های همراه یا روی لپ تاپ ها می بینیم- برای دریافت و تشخیص تغییرات جریان خون در چهره افراد استفاده می کند. این تکنولوژی Transdermal Optical Imaging نام گرفته و مجموعه ای از الگوریتم های یادگیری ماشینی را به منظور تشخیص مواردی مثل ضربان قلب و فشار خون، به کار می گیرد. دکتر «کانگ لی»، مدیر ارشد علمی شرکت می گوید افراد قادر به کنترل این واکنش های فیزیولوژیکی نیستند و به همین خاطر دروغگویی را با سنجش این موارد به راحتی می توان تشخیص داد.
طبق گفته های دکتر لی، شرکت از این تکنولوژی برای توسعه اپلیکیشنی که قادر به پایش سلامت فیزیکی و روانی افراد است استفاده خواهد کرد. این اپلیکیشن در حال طی مراحل آزمایشی برای استفاده روی آیفون است. کافی است تنها 30 ثانیه به تلفن نگاه کنید تا میزان استرس، ضربان قلب و فشار خون شما اندازه گیری شود. به گفته وی این توانایی ها را به سادگی می توان در یک اپلیکیشن تشخیص دروغ هم به کار گرفت.
دکتر لی در آخر اضافه می کند: ”یادگیری ماشینی و یادگیری عمیق این امکان را فراهم می کنند که درک و فهم ما از الگوهای دروغگویی و راست گویی بهبود چشمگیری یابد. بدون شک این امر منجر به تحولی عظیم در این حوزه خواهد شد.“

تلفن ها چگونه دروغگویی ما را تشخیص خواهند داد؟
محققان الگوریتم Veritaps به منظور اندازه گیری چگونگی تاثیر دروغگویی روی واکنش ها و نحوه استفاده افراد از ابزارهای سیار، سه پژوهش جداگانه انجام دادند. یافته های آنها نشان می دهد دروغگوها قبل از نوشتن پاسخ، مدتی مکث می کنند.
در یکی از پژوهش ها از شرکت کنندگان خواسته شد درباره رنگ صفحه نمایش تلفن های همراه خود، حقیقت یا دروغ را بگویند. دروغگوها هنگام پاسخگویی زمان بیشتری صرف کردند.
در آزمایشی دیگر، بعد از دادن مقداری پول به یک شخص از وی خواسته شد آن را با نفر دوم تقسیم نماید. نتیجه: زمانی که فرصت دروغگویی درباره مبلغ دریافت شده فراهم باشد، معمولا افراد زمان بیشتری صرف نوشتن مبلغ بخشیده شده به دیگری می کنند؛‌ به عبارت دیگر زمانی که به افراد گفته شد می توانند در مورد میزان پول تقسیم شده با دیگران دروغ بگویند، هنگام نوشتن مبلغ مدت زمان بیشتری را صرف فکر کردن و تصمیم گیری نمودند.
در پژوهش آخر، از افراد خواسته شد در یک بازی تاس موبایل شرکت کنند. شرکت کنندگان ترغیب به دروغگویی نشدند اما با توجه به امتیاز کسب شده در بازی که خودشان گزارش می کردند به آنها پاداش داده می شد؛ به این ترتیب آنها به طور نامحسوس به دروغگویی سوق داده می شدند. پژوهشگران متوجه شدند شرکت کنندگان در بازی هنگام ثبت امتیازات صادقانه، ضربات بیشتری به مرکز صفحه نمایش تلفن زده و البته هنگام لمس، میزان فشار انگشتان هم بالا بوده است. از سوی دیگر بازیکنان متقلب در مقایسه با بازیکنان راستگو، از حرکات دست بیشتری استفاده کرده اند.

پژوهشگران می گویند ممکن است بتوان الگوریتم Veritaps را در مواردی مثل درخواست بازگشت مازاد پرداختی مالیات، دعاوی بیمه و وب سایت های خرید و فروش آنلاین به کار گرفت. برای مثال، از این الگوریتم می توان برای سنجش میزان صحت اطلاعات درج شده درباره خودرویی که در وب سایت Craiglist برای فروش آگهی شده، استفاده نمود؛ و همچنین برای نشانه گذاری گزارش های مالیاتی فریبکارانه و یا صحت سنجی دعاوی بیمه ای. ضمنا پژوهشگران معتقدند Veritaps به نوعی روی رشد فردی کاربران نیز تاثیر مثبت خواهد داشت؛ برای مثال اپلیکیشن می تواند به کاربران بگوید در زمان لغو یک قرار ملاقات شخصی (و آوردن یک بهانه واهی و بی اساس) با مربی یا پزشک و ...، در حال دروغگویی هستند و بهتر است این کار را ترک کنند.
البته ابزارهای دروغ سنج مبتنی بر موبایل، موجب مطرح شدن مسائل اخلاقی متعددی می شوند. دکتر لی، مدیر ارشد علمی شرکت NuraLogix نگرانی هایی در مورد تجاوز به حریم خصوصی کاربران داشته و احتمال می دهد داده های شخصی افراد مثل میزان ضربان قلب و فشار خون، توسط شرکت های مختلف جمع آوری شوند. ماتلسن هم می گوید Veritaps یا الگوریتم های مشابه در صورت کشف پیام های مشکوک (که حاوی اطلاعات احتمالا دروغ هستند) ممکن است موجب بروز اختلاف و حتی جدایی میان دوستان شوند؛ به عبارت دیگر دوستان به یکدیگر شک کرده و دیوار اعتماد بین آنها فرو می ریزد. بعید نیست استفاده از چنین الگوریتم هایی منجر به بالا رفتن بدگمانی های غیر قابل توجیه نسبت به تراکنش های آنلاین هم شود. از این، در پژوهش Veritaps هشدار داده شده که نتایج این الگوریتم ها در مورد تشخیص دروغ ها نباید قطعی تلقی شوند و بلکه بهتر است از آنها به عنوان هشداری برای بررسی صحت و سقم اطلاعات و پیام های مشکوک استفاده کرد.
ماتلسن اضافه می کند: ”پیش بینی عدم استفاده مناسب از این الگوریتم در آینده کار چندان دشواری نیست. به نظر ما این الگوریتم وظیفه اثبات دروغگویی را نداشته و بیشتر مناسب حقیقت یابی است چرا که با استفاده از آن می توان تعاملات انجام شده با یک شخص را راستی آزمایی کرد.“
چه خوب بد و چه بد به نظر می رسد تلفن های همراه به زودی آن چنان باهوش خواهند شد که حقایق ناگفته و صد البته دروغ های زیرکانه ما را تشخیص خواهند داد.

منبع: cnet